Hreyfing hefur verið í aðalhlutverki frá örófi alda, allt frá því að menn lögðu langar vegalengdir að baki á degi hverjum við að draga björg í bú og unnu um leið ýmis dagleg verk sem kröfðust líkamlegs erfiðis. Í nútímasamfélagi hefur þróun tækninnar dregið úr mikilvægi hreyfingar í tengslum við lífsviðurværi fólks. Samgöngufarartæki eru orðin algengari, kyrrseta í vinnu, sjónvarpsáhorf og tölvu/skjánotkun.

„[Hagvöxturinn] mælir loftmengun og tóbaksauglýsingar og útköll sjúkrabíla vegna umferðarslysa. Hann telur öryggislásana á hurðunum okkar og fangelsin utan um fólkið sem brýtur þá. Hann mælir eyðingu skóga og óspilltrar náttúru sem lögð er undir úthverfaflæmi. Hann telur eldvörpur og kjarnaodda og brynvarða bíla fyrir lögregluna til að kveða niður uppþot í borgunum okkar. Hann […]

Heimsfaraldurinn sem herjar nú á heimsbyggðina hefur haft mikil áhrif á daglegt líf. Samkvæmt nýlegum Þjóðarpúlsi Gallup hafa Íslendingar miklar áhyggjur af heilsufarslegum áhrifum kórónuveirunnar og enn meiri áhyggjur af efnahagslegum afleiðingum hennar. Kvíði og áhyggjur eru eðlileg og sammannleg viðbrögð við þeim fáheyrðu aðstæðum sem við erum að upplifa í dag. En hvernig getum við stuðlað að vellíðan og hamingju á þessum umbrotatímum? Hér fyrir neðan eru lesendum færð góð ráð og nokkrar gagnlegar æfingar.

Við sem búum í hagsældarríkjunum erum flest mikið efnishyggjufólk. Við erum yfirleitt mjög upptekin af efnislegum lífsgæðum og hagvexti. Hér áður fyrr var gjarnan talað um “lífsgæðakapphlaupið” (“rat race” á ensku) sem helsta viðfangsefni fólks í lífinu, með skírskotun til eltingarleiksins við efnahagslegu gæðin. Hugsunin var oft sú, að efnahagslegu gæðin ein skiptu öllu máli fyrir hamingjuleitina. Meiri hagvöxtur og meiri kaupmáttur áttu sem sagt að færa okkur nær æðsta hamingjustiginu.

Talið er að skortur á hreyfingu og líkamsrækt sé alvarlegt heilsufarsvandamál víða um heim og auki líkurnar á langvinnum lífsstílstengdum sjúkdómum.

Þann 13. maí síðastliðinn (2020) sagði mbl.is frá því að 2,2 milljarðar af fjármagni frá ríkissjóði myndu verða notaðir til að búa til 3.400 sumarstörf handa námsmönnum. M.a. var sagt frá því að þessi störf myndu skila sér í „[starfs]reynslu og virkni, auk þess að skila verðmætum til hagkerfisins.“ 1