Fitufordómar eru neikvæð viðhorf sem eru byggð á neikvæðum staðalímyndum í garð einstaklings og hópa sem eru í yfirþyngd. Mikill þrýstingur er í samfélaginu á að halda sér grönnum og álitið að grannur líkami sé tákn um að vera heilsusamlegur á meðan það að vera með umfram fituvef er tengt við að einstaklingurinn sé agalaus og latur. Þessar miklu kröfur frá samfélaginu stuðla að fitufordómum. Sá sem passar ekki í normið er talinn latur, gráðugur og óheilbrigður. Einstaklingar sem lifa með sjúkdóminn offitu upplifa oft fitufordóma. Fordómar birtast meðal annars í fjölmiðlum, skólum, vinnustöðum og í heilbrigðiskerfinu. Einstaklingur með offitu er talinn latur, óábyrgur og skorti sjálfsaga þrátt fyrir að rannsóknir sýni að erfðir, umhverfi og samfélag eigi stóran þátt í þróun sjúkdómsins. Þegar umræðan snýst um holdafar, offitu eða lyf til meðferðar í fjölmiðlum er talað um megrunarlyf frekar en lyf til meðhöndlunar á sjúkdómi. Algengt er að myndefnið sé af höfuðlausum einstaklingum með bert á milli og að einstaklingurinn haldi á hamborgara sem vísar í að einstaklingurinn borði einungis skyndibita og offitan sé þar af leiðandi hans sök.